Karmaşa... O an içinde bulunduğu duruma en uygun kelime buydu işte. Günlerdir ne bir damla uyuyabiliyor ne de adam akıllı bir şeyler yiyebiliyordu. Normal bir insan için bunlar her ne kadar normal şeyler olup iştahsızlık veya genel değimiyle hastalık olarak adlandırılsa da bir katil için olmaması gereken şeylerdendi. Gücünü ve çevikliğini bir saniye olsun kaybettirmek ve normal insanlar gibi davranmaya alışmak ona büyük eksileri ile geri dönerdi. Gerçi aşkta bir hastalıktı ona göre. Ve işte Jo en büyük hastalığına yakalanmıştı. Küükken geçirdiği havalelerden daha da kötüydü. ama bir o kadar da muhteşem. Ne güçsüz kalması ne de dalgınlığı. Joachim ilk defa bütün bunları düşünmek yerine en büyük aşkı olduğuna emin olduğu kadını düşünüyordu. Anais Cheri Dequarté. Aralarındaki neredeyse yirmi yılı bulan yaş farkı umurunda bile değildi. Anais'in de umurunda gibi görünmüyordu. İlk zamanlarda normal yaşayan insanlar ile arasındaki bir paravandan başka bir şey olmayan bu genç bayan şimdi evlenmek istediği kadındı. Evet, evlenmek. İşte buydu tüm o uykusuzluk ve iştahsızlığının nedeni. Onu her gördüğünde liseli çocuklar gibi yüreği pır pır ediyordu, yanakları kızarıyor, soğuk soğuk terlemeye başlıyordu. Arada bir durup kendisine soruyordu: *Benim gibi biri nasıl aşık olabilir ki? Hele ki böylesine kırılgan, böylesine zarif bir bayana.* diye. Sapsarı saçları, ürkek bakışları ama bir o kadar da kendinden emin duruşu olan bu gençlik pınarına nasıl olmuşta tutunabilmişti. Daha doğrusu böylesine bir güzellik ne bulmuştu bu yaşlı adamda? Para? Bilgi? Romantizm? Yoo, hayır. Hiç biri tam değildi Joachim'de. Ne bir zengin ne bir profesör ne de bir aşk adamıydı. O sadece kendi halinde yaşlı bir katildi. Anais ise güzel, alımlı ve ünlü olmaya başlamış genç bir tiyatrocuydu. İsteseydi başka bir adamı da sevebilirdi.
Umursamıyordu artık hiç bir şeyi. Tek düşündüğü Anais ile birlikte mutlu olabileceğiydi. O tam aradığı kadındı. Güçlü ama kırılgan. Sevgi dolu ve mükemmel bir eş. Belki de bütün geçmişini bir kenara atabilirdi bile onun için. Evet, o taptığı, onsuz yaşayamadığı mesleğine son verebilirdi. Daha önce kimse için yapmadığı fedakarlıkları yapabilirdi ona. Babası ve annesi gibi büyük bir aşkla evlenebilirlerdi. Mutlu olabilirlerdi ve Joachim yıllardan sonra ilk defa rol yapmadan gülebilirdi. Ama korkuyordu da aynı anda. Belki de Anais istemeyecekti evlenmeyi. Korku... İlk defa hissediyordu bu duyguyu. Son cinayette neredeyse bir numaralı katil zanlısı olacakken bile bu kadar korkmamıştı. Yoo aslıda o hiç bir zaman korkmamıştı ki hayatta. Ama şimdi ecel terleri döküyordu. Büyük bir korkuyla Anais'in çalışmadan çıkıp eve gelmesini bekliyordu büyük yemek masasında. Uzun dikdörtgen masa'nın her tarafında ki çeşitli aparatiflerin ve yemeklerin kokusu odayı sarmıştı. Her birini elleriyle yapmıştı Joachim. Masanın tam ortasındaki büyüleyici şamdansa odaya solgun ışık huzmeleri yolluyordu. İçeriye giren rüzgarın sesi ve soğukluğu insanı ürpertiyordu. Açık penceredeki beyaz uzun perdeler uçuşuyorken Joachim ayaklarını balkon demirlerine uzatmış öylece rüzgarın saçlarını yalayıp geçişini hissediyordu. Bir nevi terapi gibiydi bu yaptığı. Çünkü tüm stresinden neredeyse arınmıştı. Zaten psikoloğu da öyle yapmasını söylemişti. Yemek yap, mesleğinle yaşamaya ara ver ve gözlerini kapatarak hayallere dal. Aynen öyle yapmıştı bu gün de. Yemek yapmış ve her iki işinden de uzaklaşmıştı. Şimdi ise hayaller kuruyordu. İçinde Anais'in de olduğu hayaller. Derin bir nefes aldı ve yavaşça gözlerini açıp saatine baktı. Birazdan gelirdi Anais. Toparlandı ve masanın etrafındaki mumları kontrol etti. Üç gündür büyük sürprizler yapmıştı Anais'e ama açılamamıştı hiç birisinde. O gün açılmayı hedefliyordu. Cebinde ki pırlantayı yokladı. Oradaydı. Kadife kırmızı kutusunun içinde masum bir güzellikle yatıyordu. Derin bir nefes aldı ve Nikolay Rimski-Korsakov'un taş plaklarından birini çekerek gramofona koydu. Tamamen bir romantizm akıyordu her yerden. Güller, mumlar ve klasik müzik eşliğinde bir akşam yemeği. Tam müzik çalmaya başlamıştı ki birden anahtarın sesiyle irkildi. İşte gelmişti şimdiki zamanın Anais Cheri Dequarté'si geleceğin ise Anais Cheri (Dequarté) Raymond'u.
C.tesi Eyl. 05, 2009 8:36 pm